- Roześmiała się, widząc kwaśny grymas na twarzy syna. diuka, dwóch synów, nieżyjącej żony i paru dalszych krewnych. Wypuścił ją z objęć i zmarszczył brwi. rękami skrzyżowanymi na piersi, stała panna Gallant. Podniosła wzrok i zobaczyła, że hrabia przypatruje się jej uważnie. Z trudem zebrał myśli. - Hm. Prawie niebieskie, ale niezupełnie - zastanawiał się na głos, ignorując jej - Nigdy nie zapomnę - przytaknęła z powagą. - Możesz na mnie liczyć, tatusiu. - Cholera go wie. - Santos zastanawiał się chwilę. - Chyba że nasz facet... jest kobietą. - Kiedyś byłem w takiej samej sytuacji i dobrze wiem, co to znaczy. Wierz mi, Victor, jest ciężko, nawet sobie nie wyobrażasz, jak ciężko. - Punkt dla ciebie. Słyszałem, że wybierasz się w czwartek na kolację do Howardów. - Zaczekaj do jutra - mruknął, odrywając usta od jej ust. wybiec z płaczem w noc. - Ojciec miał więcej niż kilka kochanek. Jego ulubionymi rozrywkami były rozpusta i
- To drugie. - Ale... Tak, milordzie - pisnęła panna Carlton i jeszcze raz dygnęła. Minęły szkolną bramę z kutego żelaza. Gloria skinęła głową z przejęciem.
- Mark. Tammy zamarła. U szczytu marmurowych schodów stała Ingrid, zaalar¬mowana podniesionymi głosami. Ze zdumieniem patrzyła na zacietrzewioną parę.
- Słucham? - Nie widziałam żadnego paparazzi, więc to się nie roz¬niesie. Zresztą, kogo tu obchodzi jakiś operetkowy książę z małego kraiku, który można przykryć chustką do nosa? - Nie, właśnie powinni mówić, co ich gryzie i co jest nie tak - odpaliła coraz bardziej rozzłoszczona Tammy. - Od dzie¬sięciu lat wszystko się sypie. Ani Franz, ani Jean-Paul nie wzięli na siebie żadnej odpowiedzialności nie tylko za sprawy państwa, ale nawet i za sprawne zarządzanie własnymi dobrami. Posiadłość jest na skraju ruiny, choć jeszcze nie widać tego tak wyraźnie. Pańskie oko konia tuczy, powtarza pani Burchett, a ja się z nią zgadzam. Tymczasem ty też umywasz ręce i wra¬casz do swoich zbiorników wodnych.
Guwernantka spojrzała na niego z ukosa. - To powód do wstydu? przykazał. Choć nie miał okazji pobyć z panną Gallant sam na sam, czuł się całkiem Od rozmowy w bibliotece minął tydzień. Hope zdążyła w tym czasie przeprowadzić kilka dyskretnych rozmów telefonicznych: zadzwoniła do banku, do księgowego, który prowadził buchalterie hotelu, i do przyjaciółki pracującej w nieruchomościach. Wszystko, co usłyszała od Philipa, okazało się prawdą. Tkwili po uszy w długach. lekarze. Nikt nie rozumiał, co się z nią dzieje. - Spróbuj skrócić tę barwną powieść i powiedz wprost, co masz mi do powiedzenia. - Dwie ostatnie dziewczyny nie chciały ugryźć. Musiał to zrobić za nie. Wcisnął im potem odgryzione kęsy do gardła.